-
4.
praw. osoba wyznaczona przez sąd, której zadaniem jest opieka nad jakiegoś rodzaju majątkiem -
Jeżeli wyrazu kurator używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równa M. lp., a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. kurator poinformowała , spotkanie z nową kurator, Marią Kowalską . Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju męskoosobowego, np.: spotkanie z nowym kuratorem, Moniką Kowalską .
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
regulacje prawne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność -
- kurator spadku
- kurator dla banku; dla nieruchomości; dla spółki; kurator z urzędu
- kurator nadzoruje coś
-
Sprawa może trafić do sądu, który ewentualnie ustanowi kuratora dla nieruchomości przy ul. Kościuszki 7.
źródło: NKJP: Anna Sychta: Co dalej z wypaloną ruderą, Dziennik Bałtycki, 2007-11-23
Omawiane przepisy określają precyzyjnie zakres uprawnień kuratora nadzorującego wykonywanie programu naprawczego banku.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 19.02.2004
Obserwując postępowanie kuratora spadku, odnosi się nieodparte wrażenie, że zachowuje się on, jakby był właścicielem nieruchomości.
źródło: NKJP: Rzetelność kuratora (2), Dziennik Polski, 2002-03-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kurator
kuratorzy
ndepr kuratory
depr D. kuratora
kuratorów
C. kuratorowi
kuratorom
B. kuratora
kuratorów
N. kuratorem
kuratorami
Ms. kuratorze
kuratorach
W. kuratorze
kuratorzy
ndepr kuratory
depr -
+ kurator + CZEGO+ kurator + dla CZEGO -
łac. cūrātor 'opiekun (prawny)'