bronić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

odpierać skierowany przeciwko sobie atak fizyczny lub zbrojny

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

synonimy:

wybraniać się

armia, kraj broni się
bronić się na froncie, na linii obrony
bronić się przed bandytami, przed najeźdźcą, przed napastnikiem, przed terrorystami, przed włamywaczem; przed najazdem
dzielnie bronić się

	Dotychczas nie musiałem używać swoich umiejętności, aby bronić się na ulicy przed jakimiś napastnikami. źródło: NKJP: Zbigniew Budych: Armia w kimonach, Gazeta Wrocławska, 2002-08-09
	[...] próbowali napaść na inną stację, ale pracownik podjął walkę z napastnikami, bronił się kijem od szczotki i schronił na zapleczu. źródło: NKJP: (VIG): Gang rabusiów, Dziennik Zachodni, 2005-11-07
	Kiedy w 1813 r. Toruń obległy wojska rosyjskie, Francuzi przez 3 miesiące bronili się na zamku aż do kapitulacji miasta. źródło: NKJP: Małgorzata Litwin: Powrót na zamek, Gazeta Miejska, 1999, nr 19
	Dowództwo 36 Dywizji Piechoty podjęło decyzję, aby rozpocząć odwrót dopiero w nocy z 7 na 8 września, natomiast 7 września bronić się na pozycjach wokół Końskich. źródło: NKJP: Internet
	[…] sytuacja Rzeczypospolitej broniącej się od lipca 1655 r. przed najazdem szwedzkim była bardzo trudna. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	broniłem się +(e)m się bronił	broniłam się +(e)m się broniła	broniłom się +(e)m się broniło	broniliśmy się +(e)śmy się bronili	broniłyśmy się +(e)śmy się broniły
2 os.	broniłeś się +(e)ś się bronił	broniłaś się +(e)ś się broniła	broniłoś się +(e)ś się broniło	broniliście się +(e)ście się bronili	broniłyście się +(e)ście się broniły
3 os.	bronił się	broniła się	broniło się	bronili się	broniły się

bezosobnik: broniono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się bronił będę się bronić	będę się broniła będę się bronić	będę się broniło będę się bronić	będziemy się bronili będziemy się bronić	będziemy się broniły będziemy się bronić
2 os.	będziesz się bronił będziesz się bronić	będziesz się broniła będziesz się bronić	będziesz się broniło będziesz się bronić	będziecie się bronili będziecie się bronić	będziecie się broniły będziecie się bronić
3 os.	będzie się bronił będzie się bronić	będzie się broniła będzie się bronić	będzie się broniło będzie się bronić	będą się bronili będą się bronić	będą się broniły będą się bronić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		brońmy się
2 os.	broń się	brońcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	broniłbym się bym się bronił	broniłabym się bym się broniła	broniłobym się bym się broniło	bronilibyśmy się byśmy się bronili	broniłybyśmy się byśmy się broniły
2 os.	broniłbyś się byś się bronił	broniłabyś się byś się broniła	broniłobyś się byś się broniło	bronilibyście się byście się bronili	broniłybyście się byście się broniły
3 os.	broniłby się by się bronił	broniłaby się by się broniła	broniłoby się by się broniło	broniliby się by się bronili	broniłyby się by się broniły

bezosobnik: broniono by się

bezokolicznik: bronić się

imiesłów przysłówkowy współczesny: broniąc się

gerundium: bronienie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: broniący się

odpowiednik aspektowy: obronić się

+

bronić się

+

(CZYM) + (przed KIM/CZYM)

Zob. bronić