-
1.
drogą, którą ktoś przebył lub coś przebyło
-
wykładnik nawiązania
-
Piotr bąknął coś jeszcze i po zdawkowym „do widzenia” ruszył w ślad za dziećmi.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Martwe światło, 2009
Dziwne, że aż tutaj przyjechał w ślad za nami.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
Wyszłam, a on nie zamknął drzwi i patrzył w ślad za mną.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
OKULA siedzi na wysokim schodzie i wodzi oczami za swą Panią. Jego zadowolenie. W ślad za jego spojrzeniem kamera przybliża nam twarz BARBARY tryumfującej i rej wiodącej.
źródło: NKJP: Marian Pankowski: Ksiądz Helena. Wybór utworów dramatycznych, 1996
Przy następnym obrocie w rozkrzyżowanej sylwetce brakowało jednego ramienia. Zachwiała się, runęła bokiem w ślad za urwanym skrzydłem, przecinając horyzont burą krechą.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
-
część mowy: przyimek
-
w ślad za KIM / CZYM
Rz. - osoba lub przedmiot, który poruszając się, może zostawiać ślady, albo coś, czego ślad w przestrzeni można sobie wyobrazić
w kontekście Cz. ruchuszyk: zewnętrzny: stały: antepozycja
wewnętrzny: stały