porażka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

niekorzystny dla jednego z uczestników wynik jakiejś walki bądź rywalizacji

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

gry i zabawy

	synonimy:	przegrana
	antonimy:	triumf tryumf wiktoria zwycięstwo

Połączenia

wyborcza; finałowa, ligowa, półfinałowa, pucharowa, wyjazdowa; jesienna, wiosenna..., niedzielna, sobotnia..., ubiegłoroczna, wczorajsza; kolejna, ostatnia, pierwsza, poprzednia; ciężka, minimalna, niska, wysoka; bolesna, dotkliwa, gorzka, fatalna, druzgocąca, przykra, sromotna, upokarzająca; ewentualna, nieoczekiwana, niespodziewana, pechowa, sensacyjna, spektakularna; honorowa, piękna porażka; porażka sportowa; dotychczasowe porażki; porażki militarne, wojenne
porażka Amerykanów, Niemców, Polaków...; armii bizantyjskiej, jugosłowiańskiej, rosyjskiej..., wojsk egipskich, francuskich, polskich...; prezydenta, republikanów; partii; graczy, zawodników; koszykarzy, piłkarzy; gospodarzy, gości, lidera, mistrza, podopiecznych kogoś; drużyny, ekipy, reprezentacji, zespołu; Polonii, Realu, Zagłębia...
porażka na zakończenie (rundy, zgrupowania)
porażka z Amerykanami, z Polakami, ze Szwedami...; z Hiszpanią, z Koreą, z Łotwą...; z Groclinem, z Legią, z Widzewem...
porażka na własnym boisku; na wyjeździe; w bitwie, w wojnie; w konkursie, w wyborach; w derbach, w eliminacjach, w finale, w meczu, w mistrzostwach (Polski, świata), w pojedynku, w półfinale, w rozgrywkach, w turnieju; (największa) porażka w historii czegoś
remis i porażka, zwycięstwo i porażka
powód, przyczyny; ryzyko, widmo; gorycz, smak porażki; pasmo, seria porażek
nastroje, wrażenia po porażce
winny porażki
porażka przyszła; boli
doznać/doznawać; uniknąć, (nie) zaznać; coś nie zapowiadało porażki
odnotować, !?odnieść, ponieść/ponosić, zanotować; przełknąć, przyjąć/przyjmować (z godnością, z pokorą), znieść; skomentować, tłumaczyć; coś przyniosło, spowodowało porażkę
coś zakończyło się porażką
doprowadzić do porażki
liczyć; (nie) zasłużyć na porażkę;
skazany/skazywany na porażkę
zapomnieć; coś decyduje, przesądziło/przesądza, zadecydowało, zdecydowało o porażce
remis jak porażka
w obliczu porażki

Cytaty

	Do miana sensacji stulecia z pewnością kandyduje porażka Węgier z Niemcami 2-3 w finale MŚ w 1954 roku w Bernie. źródło: NKJP: 20 piłkarskich naj... naj... XX wieku, Dziennik Polski, 2001-01-06
	Rządzący Serbią socjaliści przez trzy miesiące nie chcieli się [...] przyznać do wyborczej porażki w Belgradzie i 13 innych miastach. źródło: NKJP: Serbia. Lider opozycji nowym burmistrzem Belgradu, Gazeta Wyborcza, 1997-02-22
	W maju 1863 r. wojska Unii poniosły ciężką porażkę w bitwie pod Chancellorsville. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
	Prześwietlili nas. Po porażkach w dwóch setach zmienili ustawienie i taktykę. źródło: NKJP: (ma.w): Niby u siebie, a jak na wyjeździe, Nowiny Raciborskie, 2008-10-28
	Rakowate indywidua zaczęły się aktywizować z chwilą pierwszych porażek wojennych, organizowały mafie i koła rzekomo dyskusyjne, patriotyczne. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	porażka	porażki
D.	porażki	porażek

C.	porażce	porażkom
B.	porażkę	porażki
N.	porażką	porażkami
Ms.	porażce	porażkach
W.	porażko	porażki

Składnia

	+	porażka	+	(KOGO)
	+	porażka	+	(JAKA)

Pochodzenie

Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego porazić 'uderzyć, zadać cios, zabić; pokonać, zwyciężyć; dotknąć chorobą, nieszczęściem' z przyrostkiem -ka; zob. razić

Informacja normatywna

Uznawane za niepoprawne w połączeniu: odnieść porażkę