-
2.
książk. cecha czegoś, co świadczy o tym, że ktoś jest skłonny do wybaczania przewinień i do bezinteresownej pomocy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
[...] kiedy spotykamy się z czyjąś wspaniałomyślnością działania na rzecz innego człowieka, piszemy o tym, mając nadzieję, że inni podejmą podobny trud, albo przynajmniej docenią.
źródło: NKJP: Zofia Migdał: Róbmy swoje, Gazeta Krakowska, 2004-12-09
Artyści korzystają ze wspaniałomyślności kodeksu pracy, gwarantującego im ekwiwalenty za niedziele i dni ustawowo wolne od zajęć.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Ogórki, ale nie mizeria, Polityka, nr 2254, 2000-07-15
W miejsce prawa - które, choćby surowe, jest odbiciem moralności, w której mieści się i konieczność karania, i zrozumienie, i wspaniałomyślność wybaczenia - chciałby wprowadzić prawo oparte na represji, odwecie i populistycznym widowisku.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Niech gniją, Polityka, nr 2573, 2006-09-30
[...] informację, że przedsiębiorstwo zza wschodniej granicy chce zainwestować w Polsce, przyjęto by z bezdyskusyjnym entuzjazmem [...]. Politycznie ryzykowałby ten, kto próbowałby podważać wspaniałomyślność takiego gestu.
źródło: NKJP: Tydzien na skróty, Dziennik Polski, 2002-08-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wspaniałomyślność
wspaniałomyślności
D. wspaniałomyślności
wspaniałomyślności
C. wspaniałomyślności
wspaniałomyślnościom
B. wspaniałomyślność
wspaniałomyślności
N. wspaniałomyślnością
wspaniałomyślnościami
Ms. wspaniałomyślności
wspaniałomyślnościach
W. wspaniałomyślności
wspaniałomyślności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ wspaniałomyślność + CZEGO -
Od: wspaniałomyślny