cierpienie - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

bardzo nieprzyjemne uczucie psychiczne, związane z czymś złym, co się wydarzyło

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

dotkliwe, niewysłowione, ogromne, prawdziwe, straszliwe, straszne, wielkie; duchowe, emocjonalne, miłosne, moralne, psychiczne, wewnętrzne; cudze, osobiste; bezsensowne, niezawinione cierpienie
cierpienie człowieka, dziecka, kobiety, matki, ofiary; narodu; duszy
cierpienie po czyjejś stracie, po czyjejś śmierci
cierpienie i lęk, cierpienie i krzywda, cierpienie i krzyż, cierpienie i nieszczęścia, cierpienie i rozpacz, cierpienie i smutek, cierpienie i strach, cierpienie i upokorzenie, cierpienie i wstyd
bezmiar, piekło; powód, tajemnica cierpienia
cierpienie dotyka, spotyka kogoś
doświadczyć/doświadczać, unikać; oszczędzić/oszczędzać komuś cierpienia
doznawać, odczuwać, przeżywać, znieść/znosić; wywołać/wywoływać cierpienie

	Pomocy udzielą także osoby, które mają już za sobą doświadczenia związane z cierpieniem po stracie najbliższych. źródło: NKJP: (TOK): Do grupy po wsparcie, Gazeta Wrocławska, 2004-01-06
	Gdy przyszłam do domu, cierpienie moje wzmogło się i trwało do późnego wieczora. Było to ciężkie cierpienie duszy, którego nazwać ani określić nie umiem. źródło: NKJP: Rozalia Celakówna: Wyznania z przeżyć wewnętrznych, 2007
	W szczęśliwszych czasach Marian Hemar zażartował, że obowiązkiem panien polskich jest odmowne traktowanie poetów, bo od cierpień miłosnych rośnie twórcza wena... źródło: NKJP: Marek Lubaś-Harny: Mickiewicz nie całkiem odkryty, Gazeta Krakowska, 2005-11-26
	Wyrwałaś ze swoim życiorysem do przodu, jak zawsze. [...] Od razu całość życia, studia, miłości, cierpienia, dziecko, kariera, zgubiony po drodze czas, synteza. źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Zob. cierpieć