rozkleić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkleiłem się +(e)m się rozkleił	rozkleiłam się +(e)m się rozkleiła	rozkleiłom się +(e)m się rozkleiło	rozkleiliśmy się +(e)śmy się rozkleili	rozkleiłyśmy się +(e)śmy się rozkleiły
2 os.	rozkleiłeś się +(e)ś się rozkleił	rozkleiłaś się +(e)ś się rozkleiła	rozkleiłoś się +(e)ś się rozkleiło	rozkleiliście się +(e)ście się rozkleili	rozkleiłyście się +(e)ście się rozkleiły
3 os.	rozkleił się	rozkleiła się	rozkleiło się	rozkleili się	rozkleiły się

bezosobnik: rozklejono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozklejmy się
2 os.	rozklej się	rozklejcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkleiłbym się bym się rozkleił	rozkleiłabym się bym się rozkleiła	rozkleiłobym się bym się rozkleiło	rozkleilibyśmy się byśmy się rozkleili	rozkleiłybyśmy się byśmy się rozkleiły
2 os.	rozkleiłbyś się byś się rozkleił	rozkleiłabyś się byś się rozkleiła	rozkleiłobyś się byś się rozkleiło	rozkleilibyście się byście się rozkleili	rozkleiłybyście się byście się rozkleiły
3 os.	rozkleiłby się by się rozkleił	rozkleiłaby się by się rozkleiła	rozkleiłoby się by się rozkleiło	rozkleiliby się by się rozkleili	rozkleiłyby się by się rozkleiły

bezosobnik: rozklejono by się

bezokolicznik: rozkleić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozkleiwszy się

gerundium: rozklejenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozklejać się

ogsł. *orz-k(ъ)lějiti sę / *orz-k(ъ)lьjiti sę

Zob. klej