ktoś pomija milczeniem coś - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. ktoś ignoruje coś, nie wypowiadając się na ten temat lub nie podejmując innego rodzaju działań

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

ktoś pomija milczeniem jakiś fakt, temat; jakąś kwestię, sprawę; jakieś pytanie

	W związku z ogromnymi rozmiarami korupcji i skandalami, jakie ujawniono w administracji Hardinga, niektórzy wysuwali podejrzenie, że uwikłany był w nie także Calvin Coolidge. On sam jednak pomijał milczeniem te oskarżenia. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
	Powiedz mi coś o czarownictwie. Wahałem się, ponieważ jest to temat, o którym mówi się tu z niechęcią, a często po prostu pomija milczeniem. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 2004
	Martę irytowały takie durne, puste pytania, za którymi nie kryło się prawdziwe zainteresowanie. Kiedy przekornie odpowiadała, że nie jest okej, pomijano to milczeniem, uśmiechano się do niej [...]. źródło: NKJP: Kazimierz Kaz Ostaszewicz: Południowy wiatr Arizony, 2006
	Mock odkręcił szybę i pstryknął niedopałkiem wprost w nadchodzącego Smolorza. Ten strzepnął popiół z płaszcza i wsiadł do samochodu, pomijając milczeniem przeprosiny ze strony Mocka. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Nikt dzisiaj we Francji nie chce pamiętać Mitterrandowi początków jego kariery. W roku 1940 zaangażował się w działalność rządu Vichy. Ten wstydliwy rozdział w życiu Mitterranda jest chętnie przez Francuzów pomijany milczeniem. źródło: NKJP: Anna Napiórkowska: Mitterrand lubiany, Trybuna, 2006

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch; odmienny: pomijać