komora

Ku naszemu zdumieniu okręciła się na pięcie, wybiegła do komory i po chwili wyniosła stamtąd gliniany garnczek, pełen zsiadłego mleka. Nie patrząc na nas, postawiła go na stole, wytarła w fartuch trzy łyżki i położyła je obok.

źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

Oprócz tego z drzwi prowadzących do komory, przez ich spaczone deski, sączył się gorzki zapach zsypanego do sąsieków zboża, przyciśniętych kamieniem w dębowej beczce suszonych śliwek i wiszących u powały powiązanych w pęczki ziół.

źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1968

Drewniana chata nazywana izbą, która dominowała w zabudowie wiejskiej późnego średniowiecza, była obszerniejsza niż domy w okresie wcześniejszym. Miała ok. 70m2 powierzchni. Składała się z izby, do której przylegała komora - spiżarnia, sieni i kuchni.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004

Babcia Leonia tuż po świętach Bożego Narodzenia zwlokła się z pieca, zajrzała do komory, a widząc, że półki pełne są słoików miodu i topionego smalcu, aż westchnęła z ulgą: Kacper, jakby tyle zapasów ujrzał, toby chyba myślał, że jest w raju.

źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967