ciekawy I - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.a

taki, który bardzo chce się czegoś dowiedzieć

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Relacje znaczeniowe

antonimy:

nieciekawy

Połączenia

ciekawy człowiek
ciekawy ludzi, nowinek, świata, wszystkiego; odpowiedzi, opinii, reakcji; efektów, wyników
bardzo, niezwykle, szczególnie ciekawy

Cytaty

	[...] jest normalnym młodym człowiekiem, dojrzewającym, ciekawym świata, zdobywającym wiedzę o życiu metodą prób i błędów, podobnie jak my sami. źródło: NKJP: Roger Vogler, Wayne Bartz: Nastolatki i alkohol: Kiedy nie wystarczy powiedzieć „nie”, 1999
	Ciekawa jestem, jak to jest, gdy się ma psa, a nawet dwa psy. źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
	To może nieco naiwne pytanie, ale naprawdę jestem ciekaw odpowiedzi. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.12.1998
	Była to niewątpliwie teologiczna nowość i bardzo byłem ciekaw, co się za tym kryje. źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	ciekawy	ciekawy	ciekawy	ciekawe	ciekawa
M. spół.	ciekaw	ciekaw	ciekaw
D.	ciekawego	ciekawego	ciekawego	ciekawego	ciekawej
C.	ciekawemu	ciekawemu	ciekawemu	ciekawemu	ciekawej
B.	ciekawego	ciekawego	ciekawy	ciekawe	ciekawą
N.	ciekawym	ciekawym	ciekawym	ciekawym	ciekawą
Ms.	ciekawym	ciekawym	ciekawym	ciekawym	ciekawej
W.	ciekawy	ciekawy	ciekawy	ciekawe	ciekawa

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	ciekawi	ciekawi	ciekawe	ciekawe
D.	ciekawych	ciekawych	ciekawych	ciekawych
C.	ciekawym	ciekawym	ciekawym	ciekawym
B.	ciekawych	ciekawych	ciekawych	ciekawe
N.	ciekawymi	ciekawymi	ciekawymi	ciekawymi
Ms.	ciekawych	ciekawych	ciekawych	ciekawych
W.	ciekawi	ciekawi	ciekawe	ciekawe

Stopień wyższy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	ciekawszy	ciekawszy	ciekawszy	ciekawsze	ciekawsza
D.	ciekawszego	ciekawszego	ciekawszego	ciekawszego	ciekawszej
C.	ciekawszemu	ciekawszemu	ciekawszemu	ciekawszemu	ciekawszej
B.	ciekawszego	ciekawszego	ciekawszy	ciekawsze	ciekawszą
N.	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszą
Ms.	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszej
W.	ciekawszy	ciekawszy	ciekawszy	ciekawsze	ciekawsza

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	ciekawsi	ciekawsi	ciekawsze	ciekawsze
D.	ciekawszych	ciekawszych	ciekawszych	ciekawszych
C.	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszym	ciekawszym
B.	ciekawszych	ciekawszych	ciekawszych	ciekawsze
N.	ciekawszymi	ciekawszymi	ciekawszymi	ciekawszymi
Ms.	ciekawszych	ciekawszych	ciekawszych	ciekawszych
W.	ciekawsi	ciekawsi	ciekawsze	ciekawsze

Inne uwagi

Formy ciekaw używa się w połączeniach z takimi czasownikami, jak być, wydawać się, np. jest ciekaw.

Składnia

	+	ciekawy	+	CZEGO
szyk: neutralny
	+	ciekawy	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
szyk: neutralny

Pochodzenie

pol. ciekać - dawne (XVI w.) 'płynąć, sączyć się', 'biegać, miotać się'

Z pierwotnego znaczenia 'dużo, szybko biegający' rozwinęło się później 'biegający, by zebrać nowiny' i wreszcie 'pragnący coś wiedzieć, zainteresowany czymś'. W polszczyźnie XVI w. ciekawy jeszcze w znaczeniu 'szybki, ruchliwy', 'niespokojny (o człowieku)'.