zaszumieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

pot. zrobić intensywnie coś, co sprawia przyjemność

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

rozrywka

[...] Po drodze zaszumiał w gospodzie. Musiało mu się podobać, bo siedział tam tak długo, aż minął termin zgłaszania kandydatów [...].

źródło: NKJP: Bartosz Węglarczyk: Czechy, Gazeta Wyborcza, 1999-01-26

Jak się ma 17-19 lat, kiełbie we łbie, to można zaszumieć.

źródło: NKJP: Marcin Meller: Kto nie stoi, ten siedzi, Polityka, 2002-03-02

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaszumiałem +(e)m zaszumiał	zaszumiałam +(e)m zaszumiała	zaszumiałom +(e)m zaszumiało	zaszumieliśmy +(e)śmy zaszumieli	zaszumiałyśmy +(e)śmy zaszumiały
2 os.	zaszumiałeś +(e)ś zaszumiał	zaszumiałaś +(e)ś zaszumiała	zaszumiałoś +(e)ś zaszumiało	zaszumieliście +(e)ście zaszumieli	zaszumiałyście +(e)ście zaszumiały
3 os.	zaszumiał	zaszumiała	zaszumiało	zaszumieli	zaszumiały

bezosobnik: zaszumiano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaszummy
2 os.	zaszum	zaszumcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaszumiałbym bym zaszumiał	zaszumiałabym bym zaszumiała	zaszumiałobym bym zaszumiało	zaszumielibyśmy byśmy zaszumieli	zaszumiałybyśmy byśmy zaszumiały
2 os.	zaszumiałbyś byś zaszumiał	zaszumiałabyś byś zaszumiała	zaszumiałobyś byś zaszumiało	zaszumielibyście byście zaszumieli	zaszumiałybyście byście zaszumiały
3 os.	zaszumiałby by zaszumiał	zaszumiałaby by zaszumiała	zaszumiałoby by zaszumiało	zaszumieliby by zaszumieli	zaszumiałyby by zaszumiały

bezosobnik: zaszumiano by

bezokolicznik: zaszumieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaszumiawszy

gerundium: zaszumienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: szumieć

+

zaszumieć

+

(GDZIE)