co się zowie - Wielki słownik języka polskiego PAN

przest. o tym, o czym mowa, można tak powiedzieć, gdyż to, o czym mowa ma tego cechy w wysokim stopniu

	Gołym przecie okiem widać, że to nie jakaś tam rajza kup swawolnych, ale wojna co się zowie. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
	Zjawiał się też Andrzej Wyszyński (1883-1953), syn Januarego, aptekarza - ale ten rzadziej, bo nad kibicowanie przedkładał taniec, szczególnie upodobał sobie walca. Niskiego wzrostu, ale tancerz co się zowie. źródło: NKJP: Michał Komar: Wtajemniczenia, 2009
	Wagura już nie jest chłopaczkiem, ma siedemnaście lat. W ostatnim roku zmężniał co się zowie! źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
	Domownicy nie lubili pieska i kiedy Borowskiego nie było na miejscu, dokuczali mu co się zowie. źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
	Owszem, do specyfiki IEW należało i to, że pole, na którym rozgrywa się tu bitwy, podlega nieustannym, a bardzo szybkim i głębokim zmianom, i kierunku tych zmian nie da się w żaden sposób przewidzieć: jest to proces chaotyczny co się zowie. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001

część mowy: operator metapredykatywny

_ co się zowie: Rzecz.,Czas., Przym.
ograniczenia zakresu użycia: Tylko w zd. ozn.
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: stały: postpozycja