do reszty

  • to, o czym mowa, ma daną cechę w największym możliwym stopniu
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  całkiem
    całkowicie
    zupełnie
    (quasi)antonimy:  niezupełnie
  • Znajdował się w samym środku zamętu trawiącego świat i obiecującego, że strawi go do reszty.

    źródło: NKJP: Cezary Michalski: Siła odpychania, 2002

    Czyś ty do reszty zwariował?

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001

    - Daj buzi. - Musnęła mnie smukłymi palcami po twarzy. Zmiękłem do reszty.

    źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

    W odpowiedzi uderzyłam w kilka przypadkowych klawiszy, by do reszty pozbawić instrument znaczenia, dostojeństwa i tajemnicy.

    źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998

    Jej „Titanic” czy też „Potiomkin” dawno już spoczął na dnie, rdza do reszty wyżarła porosły algami kadłub, a ona wciąż grała na swój benefis ku podbudowaniu topielców.

    źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • _ do reszty
    Cz., Przym. st. równy - cecha stopniowalna; najczęściej przy wyrażeniach z przedrostkiem  z-  typu  zgłupieć ,  zohydzić 
    szyk: wewnętrzny: stały
    zewnetrzny: zmienny: częstsza postpozycja
Data ostatniej modyfikacji: 19.07.2018