do reszty
-
to, o czym mowa, ma daną cechę w największym możliwym stopniu
-
wykładnik stopnia cechy
-
(quasi)synonimy: całkiem
całkowicie
zupełnie
(quasi)antonimy: niezupełnie
-
Znajdował się w samym środku zamętu trawiącego świat i obiecującego, że strawi go do reszty.
źródło: NKJP: Cezary Michalski: Siła odpychania, 2002
Czyś ty do reszty zwariował?
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001
- Daj buzi. - Musnęła mnie smukłymi palcami po twarzy. Zmiękłem do reszty.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
W odpowiedzi uderzyłam w kilka przypadkowych klawiszy, by do reszty pozbawić instrument znaczenia, dostojeństwa i tajemnicy.
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
Jej „Titanic” czy też „Potiomkin” dawno już spoczął na dnie, rdza do reszty wyżarła porosły algami kadłub, a ona wciąż grała na swój benefis ku podbudowaniu topielców.
źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
_ do reszty
Cz., Przym. st. równy - cecha stopniowalna; najczęściej przy wyrażeniach z przedrostkiem z- typu zgłupieć , zohydzićszyk: wewnętrzny: stały
zewnetrzny: zmienny: częstsza postpozycja