na amen
-
pot. to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu bardzo dużym i nadawca nie uważa za możliwe, aby tę cechę przestało mieć
-
wykładnik stopnia cechy
-
(quasi)synonimy: całkiem
całkowicie
zupełnie
-
Pomyślał, że przesłyszał się może, albo że kołowroci mu się i zawraca głowa czy zgoła nawet że popękała i popsuła się na amen.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
Przyssała się, cholera, na amen.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Żydówek nie obsługujemy, 2005
Ksiądz proboszcz i ojciec Szubadko... to jakby dwa foliały po splądrowanej na amen bibliotece.
źródło: NKJP: Marian Pankowski: Fara na Pomorzu, 1997
Ale jak mi się trafi taka okazja i będę mogła sobie z nim porozmawiać, to się może okazać, że również bardzo mi się podoba jego dusza, i wtedy jestem stracona na amen!
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
Jak się wreszcie obraziła, to na amen.
źródło: NKJP: Radosław Figura: Samo życie Odcinek 280, 2010
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
na amen_
Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalnaograniczenia zakresu użycia:nie: z Przym. st. wyższy i najwyższy
nie: z Przysł. st. wyższy i najwyższy
nie: z Przym. utworzonymi za pomocą formantów wyrażających osłabienie natężenia danej cechy, np. -awyszyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: postpozycja