Wszystko drgało naokoło mnie i pulsowało, nagle zapragnęłam dotknąć każdej rzeczy, powąchać trawę, poczuć fakturę asfaltu.
źródło: NKJP: Marek Soból: Mojry, 2005
Poeta ustanawia dystans pomiędzy swoim słowem i tym, co się naokoło niego i z nim samym dzieje, z góry wiedząc, że każdy przeżywany przez niego moment jest już miniony, ponieważ jest dla niego materiałem, toteż szept ironii: „dramat układasz”, słyszy nie tylko poeta romantyczny.