nie powiem
-
pot. nadawca wskazuje, że to, co mówi, adekwatnie opisuje to, o czym mowa; nie można o tym, o czym mowa, powiedzieć, że tak nie jest
-
1) wyrażenie parentetyczne, 2) nie dopuszcza wprowadzenia komentowanego wyrażenia za pomocą że
-
wykładnik poprawności wnioskowania
-
Nie powiem, sam nieraz wypiłem koniak albo rum, co miałem za kołnierz wylewać. Ale wiedziałem, do czego to doprowadza.
źródło: NKJP: Jarosław Józef Szczepański: Górnik polski, 2005
Wczoraj to zrobiło się naprawdę interesująco, choć, nie powiem, trochę niebezpiecznie [...]
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
- Dziedziczka, nie powiem, litościwa była pani, choć młodziuśka.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Przydział odbył się zresztą bardzo demokratycznie, nie powiem, drogą losowania.
źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996
Kartę służby wojskowej miał ładną, nie powiem.
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
-
część mowy: komentarz metatekstowy
Inne uwagi
ndm
-
nie powiem, _
ze Zd. ozn.szyk: wewnętrzny: stały;
zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja