pewnikiem
-
daw. nadawca mówi, że nie wie, czy tak jest, ale wie coś, co wiedząc, ma podstawy do tego, by powiedzieć to o tym, o czym mowa
-
wyrażenie epistemiczne – wykładnik oceny prawdziwości sądu
-
(quasi)synonimy: najpewniej
najprawdopodobniej
pewnie II
pewno
prawdopodobnie II
z pewnością
-
Mnie i Baśkę pewnikiem wniesiono do domu, bo nie przypominam sobie, bym wchodził po schodach, nie pamiętam też nabożeństwa witania się z Brysiem.
źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
Pisząc o propozycji określenia zarobków, chciałem się dowiedzieć, na kogo nas stać i dziwi mnie to, że żadne ugrupowanie, żaden kandydat się nie oburzył, tylko oburzył się pan Stanisław, który pewnikiem chce się komuś podlizać i robi to tak głośno, że aż słychać mlaskanie.
źródło: NKJP: Jan Jangas: Zdaniem Jangasa: Uderz w stół: Czas Ostrzeszowski nr 200638, 2006
Klient, widzę, w rajtuzach, z gwiazdą, konno... Bogaty, znaczy. I hojny pewnikiem.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003
WODZIREJ - Dalej! Teraz go dostaniemy.
POPYCHACZ - Pewnikiem, pewnikiem.źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 3 (Lis aspirant 1978, Lis filozof 1977, Polowanie na lisa 1977, Serenada 1977, Garbus 1975, Emigranci 1974), 1974
-
część mowy: partykuła
-
pewnikiem _
w Zd. twierdz.ograniczenia zakresu użycia:nie: w Zd. optat.
nie: z czasownikami epistemicznymi w 1. os.
nie: z predykatami uczuć i stanów psychicznych w 1. os.
nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącegoszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
Zob. pewny