w cieniu
-
nadawca nazywa osobę lub obiekt, w porównaniu z którymi to, o czym mowa, jest mniej ważne lub widoczne
-
wykładnik porównania
-
Czy jej skłonny do fantazjowania i - co tu ukrywać - niezbyt pracowity indywidualista Marcin będzie żyć w cieniu Andrzeja? Trzeźwego, inteligentnego i przedsiębiorczego Andrzeja, który widzi wszystko w kategoriach plus-minus i któremu świat, gdzie liczy się sukces, codziennie przyznaje rację?
źródło: NKJP: Anna Cechnicka: Znak Anny, 1997
Szybko okazało się, że Julia, która dotychczas działała w cieniu męża, znakomicie radzi sobie w biznesie w pojedynkę. - Potrafiła wodzić za nos partnerów ze Wschodu i Zachodu.
źródło: NKJP: Marcin Wojciechowski: Pomarańczowy majdan, 2006
W cieniu tych generalnych zagrożeń toczyły się polsko-niemieckie rokowania dyplomatyczne w wielu nadal otwartych kwestiach jątrzących stosunki wzajemne, w szczególności obywatelstwa i opcji, a także odszkodowań dla wywłaszczonych kolonistów niemieckich.
źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
Nieco w cieniu osiągnięć poetyckich i dramatycznych Grochowiaka pozostaje jego niemały dorobek prozatorski („Plebania z magnoliami”, „Lamentnice”, „Karabiny” i najbardziej znana z jego powieści - „Trismus'”).
źródło: NKJP: Stanisław Grochowiak: Wiersze, 1976
Dramat Bernharda to dramat na skalę rodziny, jak u Ibsena i Czechowa [...]: bolesny związek apodyktycznej matki i żyjącej w jej cieniu córki, głodnej miłości.
źródło: NKJP: Roman Pawłowski: Prapremiera sztuki Thomasa Bernharda w warszawskim Teatrze Współczesnym, Gazeta Wyborcza, 1997-06-25
-
część mowy: przyimek
-
w cieniu KOGO / CZEGO
w CZYIM cieniuszyk: zewnętrzny: stały: antepozycja, Zaimek w interpozycji
wewnętrzny: stały