krucjata - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

w średniowieczu w okresie od XI do XIII w. zbrojna wyprawa sankcjonowana przez Kościół, organizowana przez rycerstwo katolickiej Europy przeciwko poganom w celu zdobycia Ziemi Świętej oraz dla szerzenia chrześcijaństwa

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Połączenia

krucjata dziecięca
epoka krucjat
udział w krucjacie
uczestniczyć w krucjacie

Cytaty

	Tragedia tzw. krucjaty dziecięcej z 1212 r., gdy tysiące dzieci próbowało wyzwolić Grób Chrystusa z rąk niewiernych i przepadło bez wieści, nie zniechęciła Kościoła do podtrzymywania dziecięcych pielgrzymek. źródło: NKJP: Stefan Gawlikowski: Pocztówka z Mont Saint-Michel, Gazeta Wyborcza , 1996-01-12
	- Pierwsza krucjata! Druga krucjata! Trzecia krucjata! Wygnanie z Anglii! Wygnanie z Francji! Wygnanie z Hiszpanii! Wygnanie z Portugalii! Prześladowania papieskie! Inkwizycja! Torquemada! Stosy i kidusz-haszem! źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
	Znane są wyprawy przeciw pogańskim Prusom, przeciw albigensom. Jednak krucjatą par excellence była wyprawa do Ziemi Świętej. źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
	Myli się ten, kto sądzi, że współcześni księża nawracają ogniem i mieczem. Czasy krucjat oraz inkwizycji minęły bezpowrotnie. źródło: NKJP: Tomasz Teluk: E-biznes. Nowa gospodarka, 2002

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	krucjata	krucjaty
D.	krucjaty	krucjat

C.	krucjacie	krucjatom
B.	krucjatę	krucjaty
N.	krucjatą	krucjatami
Ms.	krucjacie	krucjatach
W.	krucjato	krucjaty

Składnia

+

krucjata

+

(JAKA)

Pochodzenie

łac. śred. cruciata