uczennica - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

kobieta, która pod kierunkiem jakiegoś mistrza zdobywa umiejętności w zakresie nauki, sztuki lub postaw moralnych, a następnie sama postępuje i tworzy zgodnie z wyznaczonymi wzorami

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

pozaszkolne formy nauczania

Połączenia

mieć uczennicę
być uczennicą (kogoś)

Cytaty

	I dlatego potrzebowała kogoś do pomocy, więc bardzo się ucieszyła, że odtąd będzie miała uczennicę, której może przekazać sztukę rzucania czarów i tajniki czarnoksięstwa, i wychować sobie następczynię. źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Mojra, 1996
	Maryla jest uczennicą Ryszarda Zawadzkiego, najmodniejszego obecnie tarocisty i numerologa. źródło: NKJP: Elżbieta Szawarska: Kobiety, które znają przyszłość, Cosmopolitan, 1998
	Była to według podania Weronika, prawdopodobnie uczennica Mistrza, która pragnęła w tej ciężkiej chwili opuszczenia, wzgardy i nędzy dać Mu dowód swego przywiązania, wdzięczności i litości. źródło: NKJP: Michał Sopoćko: Stańmy pod krzyżem Chrystusa, 2010
	Rozmawiałam z uczennicami Pani Profesor, uczestniczkami magisterskich i doktoranckich seminariów, mówiły one rzeczy niesłychane: oto na swojej drodze spotkały Nauczycielkę, która nie tylko jest ich przewodnikiem intelektualnym, ale także duchowym, która daje poczucie bezpieczeństwa, akceptację i czułość. źródło: NKJP: Magdalena: Tajemnice kobiet rozmowy Renaty Dziurdzikowskiej, 2006

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	uczennica	uczennice
D.	uczennicy	uczennic

C.	uczennicy	uczennicom
B.	uczennicę	uczennice
N.	uczennicą	uczennicami
Ms.	uczennicy	uczennicach
W.	uczennico	uczennice

Składnia

+

uczennica

+

KOGO

Pochodzenie

Zob. uczyć