-
1.
najwyżej wzniesiona część góry, pagórka lub wzgórza -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
ukształtowanie terenu -
- górski; kopulasty, spiczasty wierzchołek
- wierzchołek góry, skały, wzgórza
- wejść, wspiąć się na wierzchołek
-
Przecinamy zagajnik, gdzie drzewa przez parę minut dają nieco cienia, a potem jest kopulasty wierzchołek wzgórza, na którym ponoć przed wiekami stał drewniany gródek rycerzy - raubritterów.
źródło: NKJP: Magazyn - Krecia robota, Dziennik Polski, 2002-06-28
Krajobraz za oknem tonął w zimnym blasku słońca i wierzchołki gór lśniły bielą pierwszego śniegu, ale w izbie było
już ciepło i w piecu cicho trzaskał ogień.źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Mojra, 1996
Na południu wciąż jeszcze widoczny wierzchołek szczytu, wyrastającego nad Ward Hunt Island, nabiera barwy ostrego fioletu.
źródło: NKJP: Marek Kamiński, Wojciech Moskal, Sławomir Swerpel: Nie tylko biegun, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wierzchołek
wierzchołki
D. wierzchołka
wierzchołków
C. wierzchołkowi
wierzchołkom
B. wierzchołek
wierzchołki
N. wierzchołkiem
wierzchołkami
Ms. wierzchołku
wierzchołkach
W. wierzchołku
wierzchołki
-
Pierwotnie forma zdrobniała (z przyrostkiem -ek) od rzeczownika wierchoł < psł. *vŕ̥cholъ (od:*vŕ̥chъ z przyrostkiem *-olъ); zob. wierzch .