dźwiękowiec - Wielki słownik języka polskiego PAN

środ. osoba odpowiedzialna za zapis dźwięku w filmie lub programach radiowo-telewizyjnych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

film

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

radio

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

telewizja

	synonimy:	realizator dźwięku
	hiperonimy:	akustyk

	Dźwiękowiec sprawdza fonię, raz-dwa, raz-dwa, jak mnie słychać? źródło: NKJP: Michał Witkowski: Margot, 2009
	W tamtym czasie w radio trzeba było być wszystkim. Dziennikarzem, spikerem, dźwiękowcem i postacią w słuchowisku. „...szumem wiatru, tętentem kawalerii i kwileniem niemowląt” - pisał Waldorff. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008
	Głównym bohaterem filmu nie jest reżyser, ale właśnie dźwiękowiec, który zachował naturalną ciekawość filmowania, łapania rzeczywistości na szczotkę swego mikrofonu. źródło: NKJP: Tadeusz Sobolewski: Film Wima Wendersa jest pięknym prezentem na stulecie kina, Gazeta Wyborcza, 1996-01-15
	W tym nowym środowisku tylko nieliczni to dziennikarze. Przeważają operatorzy, dźwiękowcy, operatorzy świateł, elektrycy, słowem - ludzie, których bardziej niż dochodzenie sensu i istoty zdarzeń interesuje np. gdzie znaleźć gniazdko do wtyczki albo czy kabel nie jest zbyt krótki. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Lapidarium I-III , 2008

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, m3

Zob. dźwiękowy