-
6.
archit. dekoracyjne zwieńczenie elewacji budynku lub jego fragmentów, mające kształt trójkąta lub zbliżony do trójkąta -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
części budowli -
- gotycki, neogotycki szczyt
- ozdobiony szczytem
-
Średniowieczna ciechanowska warownia, w mojej wizji, góruje nad doliną Łydyni. Wznoszą się dumnie jej wieże, a gotycki szczyt Domu Dużego odbija promienie słońca.
źródło: NKJP: E.Stangrodzka: Zamek Książąt Mazowieckich – jaki?, Tygodnik Ciechanowski, 2007-05-07
[...] jedyny budynek widoczny na całkowicie zasnutym chmurami Dolnym Manhattanie - wyłania się z potężnego oceanu chmurnej pustki niczym góra lodowa, tyle że kamienna, ozdobiona neogotyckim szczytem.
źródło: NKJP: Kamila Sławińska: Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008
Centralnie na osi budowli znajduje się brama przejazdowa o sklepieniu kolebkowo-krzyżowym. W prostej, acz wyrafinowanej elewacji frontowej zwraca uwagę boniowany portal, zamknięty półkoliście, ze szczytem rozdzielonym na dwie strefy, o flankach z pilastrami i płaskimi esownicami, zwieńczony spływami z postumentem i kulą.
źródło: NKJP: Brama Warty w Pszczynie, Dziennik Zachodni, 2003-01-31
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szczyt
szczyty
D. szczytu
szczytów
C. szczytowi
szczytom
B. szczyt
szczyty
N. szczytem
szczytami
Ms. szczycie
szczytach
W. szczycie
szczyty
-
psł. *ščitъ ( < *skei̯to-) '(coś odciętego; np. deska)' > 'tarcza, puklerz; ochrona, osłona'
Rozwój znaczenia w języku polskim: 'ochrona, osłona' > 'osłona (zwykle z desek) górnej, szczytowej części budynku' > 'górna część, wierzchołek budowli' > 'wierzchołek, wierzch, czubek czegoś'. (Bor). Stąd następnie: 'to, co zajmuje wysoką pozycję, ważne miejsce lub znajduje się w najwyższej fazie rozwoju'.