-
2.
filoz. pogląd, według którego dobro, piękno i prawda są wartościami niezmiennymi, wiecznymi i niezależnymi od sądów człowieka -
Ms. lp wymawiany: [absolutyźmie] lub [absolutyzmie].
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- absolutyzm etyczny, moralny
-
Zamiast formuły jedynej i absolutnej prawdy Dalajlama proponuje absolutyzm etyczny, którego istotą jest uwewnętrznione zobowiązanie wobec innego, nie zaś nakaz zewnętrzny.
źródło: NKJP: Anna Sobolewska: Mapy duchowe współczesności: co nam zostało z Nowej Ery?, 2009
Między nową i rosnącą wciąż potęgą absolutyzmu a światem wartości związanych tradycyjnie z chrześcijaństwem powstała potrzeba wyrównania, przejrzenia i ułożenia na nowo wzajemnych stosunków.
źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Chimera jako zwierzę pociągowe : 1929-1941, 2001
Wydaje mi się, że zacni tropiciele absolutyzmu u Jana Pawła II nie widzą dostatecznie jasno, czym jest w jego myśli etyka i pojęcie tego, co absolutne.
źródło: NKJP: Józef Tischner: W krainie schorowanej wyobraźni, 1993
Nie zgadzając się z diagnozą Leszka Kołakowskiego, że spór między absolutyzmem i relatywizmem nie jest sporem rozstrzygalnym środkami rozumowymi, nie sądzę, że odrzucenie absolutyzmu skazuje nas na nihilizm.
źródło: NKJP: Roman Zimand; Stefan Amsterdamski: Dyskusja I: Kołakowski, Almanach Humanistyczny „Bez wiedzy i zgody...”, nr 5, 1986
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. absolutyzm
absolutyzmy
D. absolutyzmu
absolutyzmów
C. absolutyzmowi
absolutyzmom
B. absolutyzm
absolutyzmy
N. absolutyzmem
absolutyzmami
Ms. absolutyzmie
absolutyzmach
W. absolutyzmie
absolutyzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. absolutism
fr. absolutisme
z łac. absolutus 'wyzwolony, bezwzględny, zupełny '