-
2.a
niewielkie drapieżne zwierzę o brunatnej sierści, białym pysku i długim puszystym ogonie, prowadzące nocny tryb życia, w chwili zagrożenia wydzielające cuchnącą ciecz, którą odstrasza wrogów -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta drapieżne
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta leśne i polne -
hiperonimy: zwierzę
-
- łasice i tchórze
-
Tchórzofretki są przedstawicielami łasicowatych, udomowionymi odmianami tchórza.
źródło: NKJP: GOK: Tchórzofretka na spacerze, Gazeta Poznańska, 2003-01-31
Ograniczać liczbę gryzoni w ogrodach pomagają łowne koty i psy (szczególnie teriery i jamniki). Warto też zachęcać do osiedlania się w ogrodach naturalnych wrogów gryzoni, takich jak: łasice, jeże, kuny, tchórze i ptaki drapieżne, zakładając żywopłoty, sadząc grupy drzew i krzewów.
źródło: Internet: wymarzonyogrod.pl
Była to jakby miniatura kniei zza Niemna, jej próbka i zapowiedź. Gąszcz krzaków i chaszczy splątanych na kształt małej dżungli, zamieszkałej przez bażanty, zające, lisy i całkiem już drobną zwierzynę, jak kuny, tchórze i łasice.
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994
Sprawcami rybiej czystki są najpewniej tchórze, łasicowate drapieżniki.
źródło: NKJP: (CH): Tchórz czy wydra?, Gazeta Wrocławska, 2003-01-31
Na wystawie zaprezentowana zostanie krajowa elita hodowlana lisów pospolitych i polarnych, norek i jenotów oraz tchórzy. Organizatorzy przewidują, że na wystawie będzie prezentowanych ponad 150 sztuk tych pięknych zwierząt.
źródło: NKJP: Organizatorzy: Plenerowa impreza w Ośrodku Doradztwa Rolniczego, Nakielski Czas, 2002-10-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tchórz
tchórze
D. tchórza
tchórzy
C. tchórzowi
tchórzom
B. tchórza
tchórze
N. tchórzem
tchórzami
Ms. tchórzu
tchórzach
W. tchórzu
tchórze
-
psł. *dъchor'ь 'to, co wydaje nieprzyjemną woń' > 'zwierzę wydalające ciecz o nieprzyjemnym zapachu, tchórz Mustela putorius'
Pierwotny rzeczownik (z przyrostkiem *-or’ь) określający nazwę wykonawcy czynności od psł. *dъchnǫti ‘wydawać zapach, woń’ (por. tchnąć ). Obserwacja zachowania zwierzęcia stała się podstawą do wyłonienia się sekundarnego znaczenia ‘człowiek bojaźliwy’.
Nagłosowe *dъch- po zaniku jeru w pozycji słabej ulegało upodobnieniu pod względem dźwięczności (*dъch- > *dch- > tch-) i dalszym fonetycznym przekształceniom (zwłaszcza w gwarach).