desperat
-
książk. osoba, która popełniła lub zamierza popełnić jakiś straszny czyn dlatego, że znajduje się w stanie rozpaczy i utraty nadziei na poprawę swojej sytuacji
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- niezrównoważony; sfrustrowany; totalny, zupełny desperat; nieprzewidywalni; wyjątkowi desperaci
- desperat powiesił się
- podejmować dialog, próbować negocjować, rozmawiać z desperatem
- wyglądać jak desperat
-
Desperat powiesił się w piwnicy domu, w którym mieszkał wraz z rodzicami.
źródło: NKJP: BZ: Kronika policyjna, Tygodnik Podhalański nr 1, 1997
Zaskakujący jest fakt, że na z pozoru najłagodniejszą formę samobójstwa, czyli na zażycie dużej dawki leków, najczęściej nasennych, decyduje się niewielu desperatów.
źródło: NKJP: Adrian Czarnota: Miasto samobójców, Tygodnik Rybnicki, 2008-04-01
Mam do czynienia albo z osobnikiem niepoczytalnym, który nie jest świadomy ryzyka, albo z totalnym desperatem. Z desperatem, który przemyślał wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Morderca wiedział, co robi.
źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010
Strażnicy miejscy uratowali od śmierci 27-letniego samobójcę. Mężczyzna leżał na torach w pobliżu ul. Rakowskiej i czekał na nadjeżdżający pociąg. Kiedy strażnicy zauważyli desperata, rzucili się na pomoc, ściągając go z torów, tuż przed zbliżającą się już do niego lokomotywą.
źródło: NKJP: MP: Cudem uratowany, Trybuna Śląska, 2002-03-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. desperat
desperaci
ndepr desperaty
depr D. desperata
desperatów
C. desperatowi
desperatom
B. desperata
desperatów
N. desperatem
desperatami
Ms. desperacie
desperatach
W. desperacie
desperaci
ndepr desperaty
depr -
łac. despērātus 'zrozpaczony'