-
1.
pot. rozmowa lub wypowiedź traktowana mało poważnie -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- drętwa, dziecinna, gładka, głupia, gołosłowna, jałowa, nudna, stara, świetna, zbyteczna gadka
- gadka posła, sprzedawcy
- gadka z kobietami
- gadka o demokracji, o kulturze, o polityce, o życiu
- koniec gadki
- gadka drażni kogoś, nie pomogła w czymś, nie załatwiła czegoś
- przerwać, skończyć, zacząć gadkę; uciszyć gadki
- uwierzyć, włączyć się w gadkę
-
Fajny gościu, ale gadka z nim na temat mojego sudoku nie wydawała mi się już taka sympatyczna.
źródło: NKJP: Dariusz Rekosz: Czarny Maciek i wenecki starodruk, 2010
Wydaje im się, że gadki, które w ich młodości były szczytem luzactwa, teraz zrobią na kimś wrażenie.
źródło: NKJP: Jarosław Maślanek: Haszyszopenki, 2008
Skończ już tę gadkę i bierz się lepiej do roboty.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
Rodzinne spotkania znał za dobrze, gadki o polityce, o rachunkach w izbie wytrzeźwień i o oszustwach ludzi, których nie widział na oczy.
źródło: NKJP: Anna E. Kamieniecka: Dziewczyna z Buenos, 2005
Wysłuchał mojej gładkiej gadki i zapytał: – Nie zaskakuje pana cała ta sytuacja?
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofom, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gadka
gadki
D. gadki
gadek
C. gadce
gadkom
B. gadkę
gadki
N. gadką
gadkami
Ms. gadce
gadkach
W. gadko
gadki
-
+ gadka + (o CZYM) -