skonstatować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. stwierdzić zaistnienie określonego stanu rzeczy

[skonstatować] lub [skąstatować]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

stwierdzić

	Ze zdziwieniem skonstatowała nagłe pojawienie się Udałowa. Nie odezwała się jednak doń ani słowem. źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Wielki Guslar: Gdzie woda czysta i trawa zielona, Esensja, 2007-07
	Choć dusza boli, trzeba skonstatować przykrą prawdę: odkąd komunikacja przeorientowała się z szynowej na drogową, los kolejek został przesądzony. źródło: NKJP: „Wąskie” nie mogą zginąć!, Dziennik Polski, 2000-12-29
	Noc spędziliśmy […] w pokoju na piętrze, gdzie przed laty jaśnie panienka Bogomołowa kurowała moją żonę; z wyraźnym wzruszeniem Sandra skonstatowała, że w umeblowaniu i wystroju nic się tam prawie nie zmieniło. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Pogrzebał chwilę w szpargałach, wyciągnął kilka banknotów i podał mi. Ze zdumieniem skonstatowałem, że było tego dobre siedemset złotych. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	Zapasów mamy niezbyt wiele, złoto się skończyło. Głodni i na piechotę nie dojdziemy do Loenu przed zimą - skonstatował ponuro Imediaz. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skonstatowałem +(e)m skonstatował	skonstatowałam +(e)m skonstatowała	skonstatowałom +(e)m skonstatowało	skonstatowaliśmy +(e)śmy skonstatowali	skonstatowałyśmy +(e)śmy skonstatowały
2 os.	skonstatowałeś +(e)ś skonstatował	skonstatowałaś +(e)ś skonstatowała	skonstatowałoś +(e)ś skonstatowało	skonstatowaliście +(e)ście skonstatowali	skonstatowałyście +(e)ście skonstatowały
3 os.	skonstatował	skonstatowała	skonstatowało	skonstatowali	skonstatowały

bezosobnik: skonstatowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skonstatujmy
2 os.	skonstatuj	skonstatujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skonstatowałbym bym skonstatował	skonstatowałabym bym skonstatowała	skonstatowałobym bym skonstatowało	skonstatowalibyśmy byśmy skonstatowali	skonstatowałybyśmy byśmy skonstatowały
2 os.	skonstatowałbyś byś skonstatował	skonstatowałabyś byś skonstatowała	skonstatowałobyś byś skonstatowało	skonstatowalibyście byście skonstatowali	skonstatowałybyście byście skonstatowały
3 os.	skonstatowałby by skonstatował	skonstatowałaby by skonstatowała	skonstatowałoby by skonstatowało	skonstatowaliby by skonstatowali	skonstatowałyby by skonstatowały

bezosobnik: skonstatowano by

bezokolicznik: skonstatować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skonstatowawszy

gerundium: skonstatowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: skonstatowany

odpowiednik aspektowy: konstatować

Od: konstatować