-
1.
działanie, które jest wykonywane przez kogoś regularnie w określonej sytuacji -
ATEMATYCZNY
-
- codzienna, normalna, wieloletnia praktyka; praktyki rynkowe
- praktyka chronienia kogoś, postępowania, zarządzania czymś; organów (administracji, ścigania), urzędników
- praktyka istnieje
-
Stosowana przez niektóre państwa praktyka przydzielania konsulów do składu przedstawicielstw dyplomatycznych [...] niemal zupełnie zanikła pod koniec lat trzydziestych.
źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
Jeśli zna się jego praktykę recenzencką z tamtych lat, od razu można stwierdzić, że mimo sporej porcji zarzutów, jakie pod adresem książki Leona Choromańskiego skierował, w pewien sposób ją wyróżnił.
źródło: NKJP: Michał Głowiński: Ekspresja i empatia, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. praktyka
praktyki
D. praktyki
praktyk
C. praktyce
praktykom
B. praktykę
praktyki
N. praktyką
praktykami
Ms. praktyce
praktykach
W. praktyko
praktyki
-
fr. pratique
niem. Praktik