należeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

mieć cechy takie, że dane zjawisko można rozpatrywać w kategoriach nazwanych następującym rzeczownikiem

ATEMATYCZNY

należeć do historii, do przeszłości; do anegdoty, do legendy; do wieczności; do tradycji, do zwyczaju

Niegdyś, w czasach dzieciństwa mojej matki, prosiak pieczony na Wielkanoc pysznił się gryczano-wątróbkowym farszem, pachnącym majerankiem. Przez lata należał do legendy, nieomal jak smok wawelski, aby wreszcie powrócić.

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Kipi kasza, Dziennik Polski, 2006-10-28

Marian Partyka jest już na emeryturze. Pociągi odjeżdżające szerokim torem należą do historii jego życia i szczerze mówi, że niewiele go obchodzą, choć oczywiście trzyma kciuki za powodzenie pomysłu rozbudowy terminalu. Pod tym względem całkowicie różni się od trzydziestoletniego Krystiana Kępskiego – również mieszkańca Sławkowa. Dla niego każdy nowy pociąg to praca.

źródło: NKJP: Marcin Twaróg: Szeroki z wąskim, Trybuna Śląska, 2003-02-14

My o tym wiemy, ale kobieta nie ma pojęcia, iż jej kochanek był strażnikiem więziennym, prowadzącym jej męża na śmierć. Mało tego, nie ukrywał, że jest rasistą, co zresztą w jego rodzinie należało do tradycji.

źródło: NKJP: (zp): Czekając na wyrok, Polityka, 2002-06-08

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
3 os.	należy			należą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	należał	należała	należało	należeli	należały

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	będzie należał będzie należeć	będzie należała będzie należeć	będzie należało będzie należeć	będą należeli będą należeć	będą należały będą należeć

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
3 os.	należałby by należał	należałaby by należała	należałoby by należało	należeliby by należeli	należałyby by należały

bezokolicznik: należeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: należąc

gerundium: należenie

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	należenie	należenia
D.	należenia	należeń
C.	należeniu	należeniom
B.	należenie	należenia
N.	należeniem	należeniami
Ms.	należeniu	należeniach
W.	należenie	należenia

imiesłów przymiotnikowy czynny: należący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	należący	należący	należący	należące	należąca
D.	należącego	należącego	należącego	należącego	należącej
C.	należącemu	należącemu	należącemu	należącemu	należącej
B.	należącego	należącego	należący	należące	należącą
N.	należącym	należącym	należącym	należącym	należącą
Ms.	należącym	należącym	należącym	należącym	należącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	należący	należący	należące	należące
D.	należących	należących	należących	należących
C.	należącym	należącym	należącym	należącym
B.	należących	należących	należących	należące
N.	należącymi	należącymi	należącymi	należącymi
Ms.	należących	należących	należących	należących

Inne uwagi

Nie używane w 1 i 2 os.

Składnia

+

należeć

+

do CZEGO

Pochodzenie

psł. *naležati 'leżeć na czymś, być częścią czegoś; być związanym z czymś, przysługiwać komuś, czemuś'

Znaczenie 'być czyjąś własnością' powstało zapewne za pośrednictwem konstrukcji należeć czemuś 'być położonym na czymś, leżeć na czymś', stąd 'zaliczać się do czegoś, stanowić część składową, element czegoś' i chyba wtórnej należeć komuś 'zaliczać się do kogoś, odnosić się do kogoś' (Bor)