chudzina
-
pot. osoba bardzo chuda
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd -
synonimy: chudeusz
chudzielec
kościotrup
suchotnik
antonimy: beka
tłuścioch
wieprz
-
Był chudziną, niskim i drobnym, z ramionkami cieniutkimi jak u zagłodzonego kuraka i z twarzą lękliwego księżula.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
Faktycznie byłem wyjątkową chudziną. Miałem wtedy 10 lat, 127 cm wzrostu i ważyłem 26,5 kg.
źródło: NKJP: Dariusz Szarmach: Siła w kwartecie, Gazeta Wrocławska, 2003-06-27
Anię zauważono już w 1996 r., kiedy wygrała mistrzostwo Polski, chociaż była juniorką młodszą i drobną chudziną, na której kolarski ciuch wisiał jak na wieszaku.
źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Na własne oczy, Polityka, 2004
Kilkudziesięciu czeskich lekarzy podpisało petycję, w której zaprotestowało przeciwko promowaniu i stawianiu za wzór w różnego rodzaju konkursach piękności wychudzonych dziewcząt. Rzeczywiste chudziny są fatalną reklamą dla kraju piwa i knedlików.
źródło: NKJP: AMK: Tygodniówka, Dziennik Polski, 2005-07-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż, m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chudzina
chudziny
D. chudziny
chudzin
rzadziej chudzinów
C. chudzinie
chudzinom
B. chudzinę
chudziny
rzadziej chudzinów
N. chudziną
chudzinami
Ms. chudzinie
chudzinach
W. chudzino
chudziny
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r. ż., D. lm chudzin, B. lm chudziny. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm chudzinów lub r. ż., D. lm chudzin, B. lm chudziny
-
Zob. chudy