-
1.
ekon. doktryna ekonomiczna panująca w Europie Zachodniej w XVI i XVII wieku, uznająca handel za podstawę wzbogacania kraju oraz głosząca konieczność chronienia rodzimej produkcji rolniczej i przemysłowej wysokimi cłami -
Ms. lp wymawiany: [merkantyliźmie] lub [merkantylizmie].
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
doktryny i poglądy polityczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Biznes
handel i usługi -
hiperonimy: doktryna
-
Merkantylizm był siłą napędową kolonializmu, w myśl zasady, że wielkie imperium to klucz do bogactwa.
źródło: NKJP: Internet
W latach 1705-1711 cesarz Józef I Habsburg, zwolennik merkantylizmu, uwolnił chłopów od pańszczyzny w księstwie legnicko-brzesko-wołowskim mimo sprzeciwu miejscowej arystokracji.
źródło: NKJP: Internet
W rozwiniętym merkantylizmie nie zabraniano więc wywozu towarów, dbano jednak, by bilans handlowy był dodatni.
źródło: NKJP: Stanisław Owsiak: Finanse publiczne, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. merkantylizm
merkantylizmy
D. merkantylizmu
merkantylizmów
C. merkantylizmowi
merkantylizmom
B. merkantylizm
merkantylizmy
N. merkantylizmem
merkantylizmami
Ms. merkantylizmie
merkantylizmach
W. merkantylizmie
merkantylizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. mercantilisme
z wł. mercantile 'handlowy'