-
3.
książk. błąd polegający na umieszczeniu w jakiejś epoce osób, przedmiotów lub zjawisk, które nie mogły być w niej obecne, gdyż istniały wcześniej lub później -
Ms. lp wymawiany: [anachroniźmie] lub [anachronizmie].
-
[anachronism] lub [ anachronizm]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości czasu
upływ czasu -
synonimy: anachroniczność
hiperonimy: błąd
-
- oczywisty, wyraźny; pewny anachronizm
- popełnić anachronizm
-
Dźwięk hejnału rozbrzmiewa w jednej z powieści Romy Ligockiej - słyszy go żydowska dziewczynka ukrywająca się w okupowanym Krakowie. Pisarka [...] świadoma była popełnianego anachronizmu, ale musiała wprowadzić hejnał do powieści, bo hejnał to Kraków, poczucie niezmienności i bezpieczeństwa, tego, co dla niej było wówczas nieosiągalne.
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Na krakowskim rynku, 2007
Komórki istnieją w naszej świadomości tak mocno, że w swoich powieściach „Niskie Łąki” i „Nikt z rodziny” Piotr Siemion i Arkadiusz Pacholski popełnili anachronizmy, nakazując posługiwać się nimi swoim bohaterom w czasach, kiedy pierwsza sieć Centertela jeszcze nie działała.
źródło: NKJP: Paweł Dunin-Wąsowicz: Dzwonek z łamanych kości, Polityka, 2007-01-13
Pierwszy, najgorszy błąd odkrył Staś Kowalewski w pierwszym tomie. Napisałem, że Wilczek zastrzelił się z rewolweru, co jest jaskrawym anachronizmem, bo rewolwerów jeszcze wtedy nie było.
źródło: NKJP: Marian Brandys: Dziennik 1972, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. anachronizm
anachronizmy
D. anachronizmu
anachronizmów
C. anachronizmowi
anachronizmom
B. anachronizm
anachronizmy
N. anachronizmem
anachronizmami
Ms. anachronizmie
anachronizmach
W. anachronizmie
anachronizmy
-
internac.
ang. anachronism
fr. anachronisme
niem. Anachronismum
z gr. anachronismós 'zamieszanie w czasie'