umaić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umaiłem się +(e)m się umaił	umaiłam się +(e)m się umaiła	umaiłom się +(e)m się umaiło	umailiśmy się +(e)śmy się umaili	umaiłyśmy się +(e)śmy się umaiły
2 os.	umaiłeś się +(e)ś się umaił	umaiłaś się +(e)ś się umaiła	umaiłoś się +(e)ś się umaiło	umailiście się +(e)ście się umaili	umaiłyście się +(e)ście się umaiły
3 os.	umaił się	umaiła się	umaiło się	umaili się	umaiły się

bezosobnik: umajono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		umajmy się
2 os.	umaj się	umajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umaiłbym się bym się umaił	umaiłabym się bym się umaiła	umaiłobym się bym się umaiło	umailibyśmy się byśmy się umaili	umaiłybyśmy się byśmy się umaiły
2 os.	umaiłbyś się byś się umaił	umaiłabyś się byś się umaiła	umaiłobyś się byś się umaiło	umailibyście się byście się umaili	umaiłybyście się byście się umaiły
3 os.	umaiłby się by się umaił	umaiłaby się by się umaiła	umaiłoby się by się umaiło	umailiby się by się umaili	umaiłyby się by się umaiły

bezosobnik: umajono by się

bezokolicznik: umaić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: umaiwszy się

gerundium: umajenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: maić się

+

umaić się

+

(CZYM)

Zob. maić (od: daw. maj 'ścięte, zielone gałązki lub drzewka')