-
2.
pot. pejorat. osoba, która nie ma odpowiedniej wiedzy lub umiejętności w jakiejś dziedzinie -
Używane również w odniesieniu do kobiet. Wówczas zachowana zostaje odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: ta uczennica była słabeuszem .
-
[słabe-usz]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
szkoła -
synonimy: słabiak
-
Opuścił towarzysza ławki, z którym się przyjaźnił, i przystał do słabeuszy-leserów.
źródło: NKJP: Ewa Berberyusz: Moja teczka, 2006
Jak ustalić, który nauczyciel jest dobry? Ten, któremu udało się wielkim wkładem pracy i dopytywania przepchnąć do następnej klasy kilku słabeuszy, czy ten, który dał szansę kilku zdolnym, a słabszych odpuścił?
źródło: NKJP: Maria Kruczkowska: Bronię nauczycieli, Gazeta Wyborcza, 1995-10-05
W pierwszej fazie rozgrywek drużyna trenera Ryszarda Wiejskiego gra ze słabeuszami, a dopiero w drugiej spotka się z trudnymi rywalami.
źródło: NKJP: (mk): Znów będzie komplet punktów, Dziennik Łódzki, 2007-10-06
Za to o punkty w eliminacjach ME w tym roku gracie z potencjalnymi słabeuszami, San Marino i Łotwą. [...] We współczesnej piłce nawet słabeusze potrafią sprawiać niespodzianki.
źródło: NKJP: Pęd do strzelania, Gazeta Krakowska, 2002-08-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. słabeusz
słabeusze
ndepr słabeusze
depr D. słabeusza
słabeuszy
rzadziej słabeuszów
C. słabeuszowi
słabeuszom
B. słabeusza
słabeuszy
rzadziej słabeuszów
N. słabeuszem
słabeuszami
Ms. słabeuszu
słabeuszach
W. słabeuszu
słabeusze
ndepr słabeusze
depr -
Od: słaby (zob.), analogicznie do chudeusz .