co rusz

[...] dał się spacyfikować na resztę popołudnia. [...] Tola znów przesadziła: co rusz podtykała mu to wódkę, to piwo, i do wieczora dziadek był kompletnie ugotowany.

źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002

Lidka szła jak nakręcona szerokim deptakiem, który wiódł do promenady przy przystani. Anglik co rusz zostawał z tyłu, lecz zaraz ją doganiał, próbował o coś pytać [...].

źródło: NKJP: Piotr Siemion: Niskie Łąki, 2000

[...] czujemy się nieszczęśliwi i dość często winę za to zrzucamy na karb okrutnego losu, który co rusz rzuca nam kłody pod nogi.

źródło: NKJP: Katarzyna Ostrowska: Jak osiągnąć sukces w świecie ducha i materii, 2001

[...] bardzo źle mi się pisało; z żoną, która co i rusz przez ramię zaglądała w monitor. I ciągle coś chciała dodawać i poprawiać, głównie opisy swoich strojów.

źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005

Od kiedy to morderstwo jest takim ewenementem? Co i rusz ktoś kogoś zabija. Miast kochać bliźniego swego, ludzie się nienawidzą i gotowi za byle co posłać na tamten świat.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002