-
1.
osoba, której przypisuje się dar wywoływania niewytłumaczalnych zjawisk -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- święty cudotwórca
- cudotwórca i mag, cudotwórca i uzdrowiciel; mistyk i cudotwórca
-
Według jego ustaleń portugalski kaznodzieja, popularny jako cudotwórca i pomocnik w odnajdywaniu rzeczy zagubionych, miał typową urodę południowca, bardzo długie kończyny i wzrost znacznie powyżej ówczesnej średniej.
źródło: NKJP: Sylwia Wysocka: Co mówi mumia, Polityka, 2004-06-12
Wiem, wiem, ten wasz ksiądz to podobno jakiś magik cudotwórca, zdolny swymi sztuczkami wyprowadzić niejednego w pole.
źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003
W tym celu postanowił przemówić do ich przesądnej wyobraźni występując jako cudotwórca, a w swych magicznych praktykach korzystał zarówno z wtajemniczeń, jakie otrzymał w świątyni egipskiej od kapłanów, jak i też z doświadczeń zdobytych na pustyni u Madianitów.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
Powiadano także, że w czasie jego nabożeństw wielu nieuleczalnie chorych odzyskało zdrowie. Mimo to Przewielebny Ojciec nie pozwalał, by nazywano go cudotwórcą czy uzdrowicielem.
źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
Cudotwórców i założycieli nowych religii można by w Berlinie lat 30. i 40. policzyć na setki.
źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1997-03-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. cudotwórca
cudotwórcy
ndepr cudotwórce
depr D. cudotwórcy
cudotwórców
C. cudotwórcy
cudotwórcom
B. cudotwórcę
cudotwórców
N. cudotwórcą
cudotwórcami
Ms. cudotwórcy
cudotwórcach
W. cudotwórco
cudotwórcy
ndepr cudotwórce
depr -
Zob. cud i twórca