ujście - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

miejsce, gdzie wody potoku, rzeki, zatoki wpływają do jeziora, morza lub oceanu

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Ziemia

zbiorniki wodne

zamknięte ujście; malownicze ujścia; ujście rzeczne
ujście dopływu, potoku, rzeczki, rzek, zatoki, wody
ujście do morza, do oceanu
prawy/lewy brzeg ujścia
wały przy ujściach
leżeć u ujścia
utonąć przy ujściu; położona w ujściu

	Gdy morze nieco się cofa, las mangrowy wymiera. Jesteśmy już w pobliżu ujścia rzeki do morza. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1996
	W stronę ujścia zatoki zmierzała żaglówka, drobna jak oni. źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003
	Idąc tak niespiesznie wzdłuż brzegu morza, doszli do malutkiego portu, utworzonego przez ujście niewielkiej rzeczki. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
	W nocy z 9 na 10 grudnia Francuzi opanowali wyspę na Narwi u ujścia Wkry pod Okuninem i dotarli do Pomiechowa. źródło: NKJP: E.Stangrodzka: Echa napoleońskiej legendy, Tygodnik Ciechanowski, 2006-02-07

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ujście	ujścia
D.	ujścia	ujść
C.	ujściu	ujściom
B.	ujście	ujścia
N.	ujściem	ujściami
Ms.	ujściu	ujściach
W.	ujście	ujścia

Składnia

+

ujście

+

CZEGO

Pochodzenie

psł. *ustьje 'otwór, wylot, część rzeki przypominająca usta'

Od: psł. *usta z przyrostkiem *-ьje. Pierwotną w polszczyźnie była postać uście . W późniejszym okresie doszło do zmieszania z rzeczownikiem ujście (derywatem od wtórnego przedrostkowego czasownika ujść , por. iść ). Jeszcze w XVII w. zarejestrowana została forma uście w znaczeniu 'ujście, ucieczka' (Bor)