-
1.
rel. osoba, która odstąpiła od swojej religii -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
hiperonimy: odstępca
-
Związek małżeński strony ochrzczonej w Kościele katolickim z nieochrzczoną bądź z apostatą od wiary katolickiej zawsze błogosławiony jest poza mszą św.
źródło: Internet: przewodnik-katolicki.pl
Co do księży greckokatolickich to jedni z nich, nieliczni na Zakarpaciu, liczniejsi niestety w Galicji, „powrócili” do prawosławia i stali się apostatami katolicyzmu;
źródło: NKJP: Władysław Bukowiński: Wspomnienia przyjaciół, Kultura, 1957
Widział jednak tylu chrześcijan, którzy wyrzekli się swojej wiary, stali się apostatami, składali przysięgę na wierność cesarzowi i rzymskim bogom, zachowując w ten sposób swoje życie i swój majątek, że zaczął się obawiać, aby ślad po Chrystusie nie został wymazany na zawsze.
źródło: NKJP: Max Gallo: Konstantyn Wielki Imperium Chrystusa, 2009
Ślub kościelny może zawrzeć nie tylko osoba niewierząca, ale nawet apostata.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. apostata
apostaci
ndepr apostaty
depr D. apostaty
apostatów
C. apostacie
apostatom
B. apostatę
apostatów
N. apostatą
apostatami
Ms. apostacie
apostatach
W. apostato
apostaci
ndepr apostaty
depr -
+ apostata + (od CZEGO)+ apostata + (CZEGO) -
łac. apostata
z gr. apostátēs 'odstępca; renegat'