afront

  • książk.  okazanie jakiejś osobie lekceważenia, które powoduje, że ta osoba czuje się urażona
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • hiperonimy:  obraza
    • duży, przykry, straszny; jawny; dyplomatyczny; osobisty, publiczny; taki afront
    • afront spotyka kogoś
    • czynić, popełnić, robić, uczynić, zrobić afront; znosić afronty
    • ktoś wyrządza komuś afront
    • ktoś uważa, uznaje/uznał coś za afront
    • odebrać, potraktować, traktować coś jako afront
  • Kapitan tego krążownika, podczas składania oficjalnych wizyt, ominął osobę wysokiego komisarza Ligi pana Lestera, któremu, według dotychczas stosowanego protokółu, powinien był pierwszemu złożyć wizytę. Wysoki komisarz Ligi był tym afrontem tak wzburzony, że przybiegł do polskiego komisariatu generalnego, przewidując daleko idące represje.

    źródło: NKJP: Stanisław Cat-Mackiewicz: Polityka Becka, 2009

    Uwagi dotyczące Niemiec są dla Anglików kolejnym dyplomatycznym afrontem.

    źródło: NKJP: Jacek Kalabiński: Clinton przed przyjazdem do Europy, Gazeta Wyborcza, 1994-07-05

    Józefina coraz to bardziej odsuwana jest od dworu. Narażona na afronty tych, którzy jeszcze nie tak dawno płaszczyli się u jej stóp, a którzy teraz odwracają się od niej nie widząc już żadnej korzyści w adoracji upadającej bogini.

    źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem: (Francja 1940-1944), 1957

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. afront
    afronty
    D. afrontu
    afrontów
    C. afrontowi
    afrontom
    B. afront
    afronty
    N. afrontem
    afrontami
    Ms. afroncie
    afrontach
    W. afroncie
    afronty
  • może fr. affront

    może wł. affronto

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 17.09.2015