-
1.
książk. pejorat. odchylenie od normalnego stanu psychicznego lub sposobu myślenia uznawanego za właściwy -
[aberacja] lub [aberracja]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
hiperonimy: nieprawidłowość
-
- aberracja intelektualna, myślowa, poznawcza, psychiczna, umysłowa; seksualna
-
Już zupełną aberracją jest posądzanie ludzi kierujących pojazdami i naruszających przepis prawny o to, że są niespełna rozumu.
źródło: NKJP: Tadeusz Pieronek: Jak jedziesz, baranie?!, Dziennik Zachodni, 2007-06-22
Leon Poliakov, francuski badacz rosyjskiego pochodzenia, stworzył monumentalne dzieło poświęcone historii światowego antysemityzmu. [...] Dzisiaj przypominamy, że w tych dwóch opasłych tomach [...] opisał dzieje tej aberracji.
źródło: NKJP: Lektury nie tylko obowiązkowe, Dziennik Polski, 2008-09-25
Tak zarozumiałość, jak pazerność, erotomania, jak zazdrość, obżarstwo, jak pijaństwo, wściekłość, jak lenistwo. To zaburzenia już psychiczne. Odejścia od normy, kompleksy, zahamowania, psychozy, aberracje.
źródło: NKJP: Ks. Mieczysław Maliński: Odkrywanie świata, Dziennik Polski, 2005-02-11
Pomysł zbudowania Wielkiego Krakowa ośmieszała prasa, uważająca, że Leo ma przewrócone w głowie, a ów pomysł to aberracja intelektualna.
źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Wielki Kraków na prima aprilis, Dziennik Polski, 2008-02-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. aberracja
aberracje
D. aberracji
aberracji
neut aberracyj
char C. aberracji
aberracjom
B. aberrację
aberracje
N. aberracją
aberracjami
Ms. aberracji
aberracjach
W. aberracjo
aberracje
-
internac.
ang. aberration
fr. aberration
niem. Aberration
z łac. aberrātiō 'odchylenie, oddalenie, zboczenie'