-
2.
psych. dziecięcy sposób myślenia, polegający na przekonaniu, że przedmioty, zwierzęta i rośliny są - podobnie jak człowiek - istotami czującymi, myślącymi i mogącymi reagować -
Ms. lp wymawiany: [animiźmie] lub [animizmie].
-
[animism] lub [animizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
- animizm dziecięcy
- animizm u dzieci
-
Animizm przejawia się wyraźnie u dzieci najmłodszych, które traktują, nie tylko zwierzęta i rośliny, ale również przedmioty martwe, jako istoty czujące i myślące. Małe dziecko wyposaża rzeczy w cechy psychiczne, słowa łączy z rzeczami, a mowa staje się środkiem oddziaływania na przedmioty i osoby otaczające dziecko.
źródło: NKJP: Marek Jarosz: Nasze zdrowie - Co Każdy powinien wiedzieć o chorobach psychicznych, 2004
Animizm dziecięcy wypływa z założenia pierwotnego, będącego całkowitym brakiem odróżnienia czynności świadomej i materialnego ruchu. Animizm polega na tym, że dziecko przypisuje rzeczom życie, ale też pewien rodzaj elementarnej woli i elementarnego rozróżniania, koniecznego minimum dla spełniania funkcji, które pełni natura (myli intencjonalność i aktywność).
źródło: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. animizm
animizmy
D. animizmu
animizmów
C. animizmowi
animizmom
B. animizm
animizmy
N. animizmem
animizmami
Ms. animizmie
animizmach
W. animizmie
animizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. animism
fr. animisme
niem. Animismus
Od: łac. anima 'dusza'.