-
1.
para starszych osób - kobieta i mężczyzna, do których mówiący ma pozytywny stosunek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
starzenie się -
- małżeństwo; dwoje, para staruszków
-
Aleją przeszła para staruszków, dziadek miał śmieszną bródkę przystrzyżoną w klin, pieczołowicie obejmował ramię swojej małżonki, szli wolniuteńko, kierując ku słońcu pomarszczone twarze.
źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1994
Pamiętasz mojego dziadka i babcię? Przedstawiłam ci ich kiedyś w Nowym Jorku, też są z Łomży. – Pamiętam, oczywiście. – Antek uśmiechnął się na wspomnienie dwojga śmiesznych staruszków.
źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K., 2006
Przypomnijmy, że małżeństwo staruszków od ponad 20 lat mieszka w budynku pozbawionym prądu i bieżącej wody. Gospodarz śpi na klepisku pokrytym słomą, jego żona zajmuje drewniane rozpadające się łóżko.
źródło: NKJP: Ukryta bieda, Dziennik Polski, 2002-02-05
Na scenie w Dębicy zobaczymy zatem dwoje staruszków: on zrzędliwy, ona pogodna. Czas upływa im na dyskusjach o przemijającym czasie i czekaniu na nieuchronne.
źródło: NKJP: (AJ): Wieczór teatralny, Dziennik Polski, 2002-10-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. staruszkowie
D. staruszków
C. staruszkom
B. staruszków
N. staruszkami
Ms. staruszkach
W. staruszkowie
-
Zob. stary