atawizm
-
biol. występowanie u ludzi, zwierząt lub roślin cech, lub zachowań charakterystycznych dla ich dalekich przodków
-
Ms. lp wymawiany: [atawiźmie] lub [atawizmie].
-
[atawism] lub [atawizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
czynności i stany fizjologiczne
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
budowa i funkcjonowanie roślin
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych -
- przejaw, rodzaj atawizmu
-
To niemalże atawizm, jak dziobanie przez stado ptaka o innym upierzeniu.
źródło: NKJP: Wanda Rutkiewicz: Na jednej linie, 2010
Człowiek ucieka, u psa odzywa się jego atawizm - pogoń za zdobyczą.
źródło: NKJP: Internet
- To pewnie kwestia jakichś tam atawizmów. Dawniej samice wabiły samców ubarwieniem, upierzeniem, zapachem czy czym tam wreszcie i dziś jest tak samo, a samce...
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
U większości ludzi węże budzą paniczny strach i obrzydzenie. [...] A może działa atawizm z odległych epok, kiedy globem władały potężne gady, a pierwsze ssaki mogły przeżyć, tylko ukrywając się przed nimi.
źródło: NKJP: Andrzej Górny: Z zimną krwią, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-06-17
- To rodzaj atawizmu - mówi Artur, 25-letni antropolog. - Prymitywny sposób wyrażenia dominacji i podporządkowania sobie kogoś.
źródło: NKJP: Julia Lubecka: O życiu, Comopolitan, nr 7, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. atawizm
atawizmy
D. atawizmu
atawizmów
C. atawizmowi
atawizmom
B. atawizm
atawizmy
N. atawizmem
atawizmami
Ms. atawizmie
atawizmach
W. atawizmie
atawizmy
-
internac.
ang. atavism
fr. atavisme
niem. Atavismus
Od: łac. atavus 'dawny przodek'