epigon
-
książk. pejorat. osoba, która w sposób pozbawiony oryginalności naśladuje styl tworzącego wcześniej artysty lub nieaktualny prąd artystyczny bądź intelektualny
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
antonimy: prekursor
hiperonimy: naśladowca
-
- epigon kubizmu, Młodej Polski, romantyzmu...; Mickiewicza, Słowackiego, Wyspiańskiego...
- epigon i naśladowca
-
Epigon powtarza to, co dawno stworzyli już inni i mówi: popatrzcie, jaki jestem odkrywczy!
źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Bo są góry, Polityka, 2002-01-19
Nic dziwnego, że Kacper nie zna Uriah Heep - zespołu, który swój złoty okres przeżył w latach 70., ale nigdy nie pozbył się etykietki epigona grupy Deep Purple.
źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Maciej Chmiel: W telewizji pokazali, Gazeta Wyborcza, 1992-09-09
Jaworski wydaje się dziś jednak epigonem Witkacego, chociaż to nieprawda.
źródło: NKJP: Błażej Kusztelski: Kultura, Gazeta Poznańska, 2002-06-07
Istnieją też przypadki, gdy literatura uznawana w swoich czasach za epigońską zostaje następnie uznana za nowatorską - było tak np. z twórczością Witkacego i Leśmiana, uważanych dawniej za epigonów Młodej Polski.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. epigon
epigoni
rzadziej epigonowie
ndepr epigony
depr D. epigona
epigonów
C. epigonowi
epigonom
B. epigona
epigonów
N. epigonem
epigonami
Ms. epigonie
epigonach
W. epigonie
epigoni
rzadziej epigonowie
ndepr epigony
depr -
+ epigon + (KOGO/CZEGO) -
może niem. epigone
z gr. epígonos 'później urodzony, potomek'
Jako nazwa postaci mitologicznych (synów siedmiu wodzów wyprawy przeciw Tebom) notowane od 1775 r.