-
1.
teatr. czas dzielący jeden akt przedstawienia teatralnego od następnego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
teatr -
hiperonimy: przerwa
-
- drugi, pierwszy; krótki antrakt
- w czasie antraktu
- wyjść w antrakcie
-
- Jak to ona robi, że jest sama na scenie, a wydaje się, że jest ich wiele? - słyszę dwadzieścia parę lat później, podsłuchując rozmowę pań w antrakcie przedstawienia „Callas”, granego w Powszechnym, macierzystym teatrze aktorki, do którego z Ateneum ściągnął ją dyrektor Zygmunt Hübner.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Usługi dla ludności, Polityka, 2001-05-05
Nie pamiętam, czy w antrakcie, czy zaraz po przedstawieniu, Profesor zrywał się z krzesła i biegł, jako pierwszy, do aktorów, z gratulacjami, a może nawet z krótką recenzją - pan koło osiemdziesiątki.
źródło: NKJP: Piotr Parandowski:Mitologia wspomnień, 2008
Już po pierwszym akcie, w antrakcie operowego spektaklu były w foyer toczone ożywione dyskusje melomanów, czym w operze powinna być, a czym zaś jest w prezentowanym przedstawieniu koloratura, śpiew już z założenia barwny, ozdobny i popisowy.
źródło: NKJP: Stanisław Śmierciak: Sokoli wieczór z operą, Gazeta Krakowska, 2006-02-20
Czułam się samotna w tłumie widzów i wolałam nie wychodzić do foyer w czasie przerwy, chociaż dawniej antrakty były dla mnie największą przyjemnością.
źródło: NKJP: Irena Krzywicka, Agata Tuszyńska: Długie życie gorszycielki, Gazeta Wyborcza, 1998-07-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. antrakt
antrakty
D. antraktu
antraktów
C. antraktowi
antraktom
B. antrakt
antrakty
N. antraktem
antraktami
Ms. antrakcie
antraktach
W. antrakcie
antrakty
-
fr. entracte