-
2.
książk. przedstawianie i wyjaśnianie świata z punktu widzenia doświadczenia ludzkiego -
Ms. lp wymawiany: [antropocentryźmie] lub [antropocentryzmie].
-
[antropocentrysm] lub [antropocentryzm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
antonimy: teocentryzm
-
- egoistyczny, własny antropocentryzm
-
W moim głębokim przekonaniu można to osiągnąć tylko w jeden sposób: że zaczniemy się pozbywać egoistycznego antropocentryzmu, według którego jesteśmy panami wszechświata i możemy robić, co tylko nam przyjdzie do głowy; że odnajdziemy nowy stosunek i szacunek do tego, co w nieskończony sposób nas przerasta: do wszechświata, ziemi, natury, życia i rzeczywistości.
źródło: NKJP: Vaclav Havel (przełożył Andrzej Jagodziński): Czy świat nas przerasta?, Gazeta Wyborcza, 1996-10-05
Ale warunkiem koniecznym owocności takiego spotkania musiałaby być rezygnacja z własnego antropocentryzmu .
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Teolog patrzy na Marsa, Polityka, 2004-02-14
Wokół „ja” krąży cała Ziemia. Na tym polega antropocentryzm europejskiej sztuki, czyniący z człowieka centrum świata, alfę i omegę. Bo też sztuka (poezja) jest u nas - co podkreślali już w swoich manifestach twórcy romantyzmu - odbiciem spotęgowanego indywidualizmu.
źródło: NKJP: Józef Baran: Wietnam poezji, Dziennik Polski, 2006-06-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. antropocentryzm
antropocentryzmy
D. antropocentryzmu
antropocentryzmów
C. antropocentryzmowi
antropocentryzmom
B. antropocentryzm
antropocentryzmy
N. antropocentryzmem
antropocentryzmami
Ms. antropocentryzmie
antropocentryzmach
W. antropocentryzmie
antropocentryzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. anthropocentrism
fr. anthropocentrisme
niem. Anthropozentrismus
gr. ánthrōpos 'człowiek' + łac. centrum 'środek'