obój
-
drewniany instrument muzyczny brzmiący niżej niż klarnet, mający kształt rury zakończonej charakterystycznym zgrubieniem, z bocznymi otworami zamykanymi w czasie gry za pomocą specjalnych klap i podwójnym stroikiem umieszczonym w otworze służącym do wdmuchiwania powietrza
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: instrument
-
- obój i fortepian; skrzypce i obój
- wirtuoz; brzmienie, dźwięki oboju
- koncert, utwór na obój
- gra na oboju
- grać na oboju
-
Utwór ten, jak również Symfonię nr 5 B-dur D 485 Franza Schuberta zaprezentuje na oboju Arkadiusz Krupa, pierwszy oboista Narodowej Orkiestry Polskiego Radia w Katowicach.
źródło: NKJP: (EKA): Dvořák, Strauss, Schubert, Dziennik Polski, 2008-04-11
Chciałem grać na klarnecie, ale uważali, że klarnecistów jest już za dużo, a oboistów za mało. Szkoła pożyczyła mi nawet obój, który kosztował wtedy fortunę.
źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Nie reżyseruję życia, Gazeta Wyborcza, 1993-12-14
[...] każdą parę rzeczywistych instrumentów muzycznych - altówkę z obojem, rożek z fletem - można zestroić idealnie [...].
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959
Odrębny był repertuar muzyki wojskowej granej na trąbach, obojach, kotłach i szałamajach.
źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obój
oboje
D. oboju
obojów
C. obojowi
obojom
B. obój
oboje
N. obojem
obojami
Ms. oboju
obojach
W. oboju
oboje
-
niem. Oboe
z fr. hautbois