nawiercić - Wielki słownik języka polskiego PAN

wykonać nieduże otwory lub wgłębienia przy pomocy narzędzia wprawianego w ruch obrotowy

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Urządzenia i maszyny

funkcjonowanie urządzeń i maszyn

nawiercić drewno, drzewo, grunt, skałę
nawiercić na jakąś głębokość
nawiercić w desce, w glazurze, w pniu, w ścianie; w jakiejś odległości, w jakimś miejscu
nawiercić z iluś stron

	Zespół przygotowuje narzędzia i wiertarkę, którą neurochirurg nawierci kilka otworów umożliwiających otwarcie czaszki. źródło: NKJP: Aleksandra Rzążewska: Tylko jedno życie, Polityka, 2007, nr 2608
	Sufit i ściany mokre. Muszę nawiercić dziury, żeby woda zeszła. źródło: NKJP: K.Wolnik, K. Piotrowiak, G.Krawczyk: Ognisty weekend, Dziennik Zachodni, 2008-02-04
	Jeden górnik zginął, a drugi został ciężko ranny podczas drążenia podziemnego przekopu w kopalni „Sośnica-Makoszowy” w Gliwicach. Prawdopodobnie pracownicy nawiercili skałę w miejscu, gdzie znajdował się materiał wybuchowy używany do robót strzałowych. źródło: NKJP: (jan): Zginęło dwóch górników, Dziennik Zachodni, 2006-06-29
	Tytanowo-molibdenowe płyty pancerza były raz koło razu nawiercone czy też podziobane jakimś przeraźliwie twardym narzędziem. źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964
	Dodatkowo magistrat podjął decyzję o zleceniu wykonania badania okolicznego terenu, by wykluczyć istnienie kolejnych mogił. Takie badania, z nawierceniami gruntu, już wykonano. źródło: NKJP: Jacek Skrobisz: Hotel w nowym kształcie, Dziennik Bałtycki, 2009-07-03

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nawierciłem +(e)m nawiercił	nawierciłam +(e)m nawierciła	nawierciłom +(e)m nawierciło	nawierciliśmy +(e)śmy nawiercili	nawierciłyśmy +(e)śmy nawierciły
2 os.	nawierciłeś +(e)ś nawiercił	nawierciłaś +(e)ś nawierciła	nawierciłoś +(e)ś nawierciło	nawierciliście +(e)ście nawiercili	nawierciłyście +(e)ście nawierciły
3 os.	nawiercił	nawierciła	nawierciło	nawiercili	nawierciły

bezosobnik: nawiercono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nawierćmy
2 os.	nawierć	nawierćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nawierciłbym bym nawiercił	nawierciłabym bym nawierciła	nawierciłobym bym nawierciło	nawiercilibyśmy byśmy nawiercili	nawierciłybyśmy byśmy nawierciły
2 os.	nawierciłbyś byś nawiercił	nawierciłabyś byś nawierciła	nawierciłobyś byś nawierciło	nawiercilibyście byście nawiercili	nawierciłybyście byście nawierciły
3 os.	nawierciłby by nawiercił	nawierciłaby by nawierciła	nawierciłoby by nawierciło	nawierciliby by nawiercili	nawierciłyby by nawierciły

bezosobnik: nawiercono by

bezokolicznik: nawiercić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nawierciwszy

gerundium: nawiercenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: nawiercony

odpowiednik aspektowy: nawiercać

+

nawiercić

+

CO + (CZYM)

Zob. wiercić