-
1.
książk. osoba, ktora jest czyimś pomocnikiem, zwolennikiem lub wielbicielem i stara się stale przebywać w towarzystwie tego kogoś -
W tym znaczeniu wyraz używany raczej ironicznie i z odcieniem negatywnym.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Wokół reżysera powoli tworzy się pustka. Odsuwają się od niego dotychczasowi akolici i pochlebcy, teatr do realizacji proponuje mu coraz mniej sztuk i zarazem coraz mniej interesujących [...]
źródło: NKJP: M.W-M.: Klatka, Dziennik Polski, 2008-02-09
[...] od 1873 r. prestiż Bakunina wśród jego młodych akolitów systematycznie malał.
źródło: NKJP: Daniel Grinberg: Ruch anarchistyczny w Europie Zachodniej : 1870-1914, 1994
[...] już po wojnie, Przyboś zdobył sobie pokaźne grono wiernych akolitów i adherentów [...]
źródło: NKJP: Jerzy Święch: Nowoczesność Szkice o literaturze polskiej XX wieku, 2007
W ciągu dwóch ostatnich tygodni tyle razy pisałem i wypowiadałem się o lustracji, teczkach, liście Wildsteina, Wildsteinie, „Gazecie Wyborczej” i jej akolitach, że mam już tego serdecznie dość.
źródło: NKJP: Maciej Radwan Rybiński: Felieton polityczny, Dziennik Polski, 2005-02-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. akolita
akolici
ndepr akolity
depr D. akolity
akolitów
C. akolicie
akolitom
B. akolitę
akolitów
N. akolitą
akolitami
Ms. akolicie
akolitach
W. akolito
akolici
ndepr akolity
depr -
+ akolita + KOGO+ akolita + CZYJ -
łac. acolythus
z gr. akólouthos 'towarzyszący'